Hayat Hep Olduğu Gibi Aslında…

Ben Hayal 37 Yaşındayım. Kayseride yaşıyorum.Cana yakın sempatik şakacı güler yüzlü biriyim evlendim ayrıldım ailemle yaşıyorum çalışmıyorum.1 oğlum var benimle yaşamıyor temizimdir. Ve bakimliyimdir çok kendimi seviyorum esmerimdir giyinmeyi severim
Ne arıyorum: Uzun süreli bi ilişki arıyorum bana sahip çıkacak ihtiyaçlarımı karşılayacak biri efendi düzgün biri temiz bir bey olsun çünkü bende temizim sevmeyi sevilmeyi istiyorum bana değer verecek ve değer alacak birinin olmasını istiyorum

Hayat ne güzel…

Sıcacık simidin buğusu mutlu ediyor beni.

Kırmızı önlüklerimizle anaokulundan dönerken, evde beni bekleyen oyuncaklarımı düşlüyorum..

Ve annemin kurufasülyesini çıtır çıtır yanan sobanın yanında yemeyi.

Kardan adamı, burnundaki havucu ve hatta kömür gözlerini çok seviyorum.

Garajın çatısından aşağı uzanan buzları kırmayı…

Üşümesini ellerimin, ayaklarımın su içinde kalmasını,

Kış günü bile çocukça koşturmaktan sırtımın sırılsıklam olmasını…

Kızaklarla mahalledeki arkadaşlarla çılgınca kaymayı özlğyorum…

Sonra baharı…

Yazı, güneşi, susamayı…

Temmuz’da öğlen güneşinde kavrulup kahverengi bir ton almayı 🙂

Hatice’yle çukura girip kırdığımız BMX’i hatırlamayı…

Gülmeyi..

Dizimin kabuk tutan yaralarını…

Hale’yle arabaların siboplarından gelen “fısss” sesini dinlemeyi…

Sahibi gelirken tabana kuvvet kaçmayı:)

Kayısı ağacının dallarına ev yapmayı,

Kirazdaki kırmızı boncuklu tırtılı…

Maçta kaleci olmayı, çelik-çomakta koşturmayı…

Bilyelerimi, gazoz kapağının içine çamur doldurup oynamayı…

Fener alayını, şivlilikte komşulardan şekerli leblebi toplamayı…

Oyun arkadaşımın sobada fıss diye erimesine ağlamayı..

Uçan balonumun ellerimden kayıp gitmesini belki de, onu öylece çaresizce izlerken bile, çocukça bir duyguyla daha güzel yerlere gidiyor olması duygusunun beni teselli ettiğini hatırlıyorum..

Çocukken, hayat tozpembe değil aslında…

Hayat hep olduğu gibi…

Biz sadece tercihlerimizi yaşıyoruz…

Oysa çocuk gözüyle bakabilsek hayata,

Hatanın da bir olasılık olduğunu kabullenebilsek…

Başarmanın, doğrulardan örülmüş bir çember olmadığını kabul edebilsek…

Çocukça bir hayat sürebilsek keşke…

İşte o zaman -di’li geçmiş zamanlara ihtiyaç duymazdık hiç…

Hilal Timur